Ben jij er ook zo goed in, excuses hebben om níet te doen wat je graag wilt, namelijk jouw boek schrijven? Het blijft maar in je hoofd ronddwalen, maar concrete stappen zetten lukt gewoon niet.
Je wilt hardlopen maar weet niet waar je hardloopschoenen zijn. Je wilt wandelen maar het regent. Je wilt studeren maar hebt het geld nodig voor je vakantie. Je wilt koken maar de Croma is op. Je wilt lezen maar hebt net dat ene boek uitgeleend. Je wilt mooie bloemen kopen maar rijdt zonder het door te hebben voorbij aan het bloemenstalletje. Je wilt tennissen maar je tenniskleding zit in de was.
Herkenbaar? Hieronder 5 redenen om je boek NIET te schrijven (en die ene om het wel te doen)
#1 Doe de afwas, kook en maak schoon
Al die huishoudelijke taken. Die moeten ook gebeuren. En daarbij zijn ze lekker zichtbaar. Er gaat niets boven een schone was of een woonkamer die er opgeruimd uitziet. Dat schrijven komt nog wel een keertje.
#2 Doe het alleen
Waarom zou ik mij laten begeleiden bij mijn boek? Ik kan het heus wel alleen. Ik kan toch schrijven! Bovendien is een online cursus veel goedkoper en kan ik dat in mijn eigen tempo doen. In mijn tijd! Niemand die zich tegen mijn schrijfsels aan bemoeit. En dan kan ik tussendoor ook nog de afwas doen.
#3 Klaag steen en been
Jemig, wat is het lastig zeg. Er is geen rode draad te bekennen, in het hele verhaal niet. Ik weet eigenlijk niet eens of ik wel kan schrijven. Wat een spellingsfouten ook!
#4 Laat het aan niemand lezen
Je teksten laten lezen, ik ben daar gek zeg! Stel je voor dat ik opbouwende kritiek krijg. Dan moet ik er ook nog iets mee.
#5 Geniet niet
Het is een heel gedoe zo’n boek. Ik ben nu 3 jaar verder, en geen steek opgeschoten. Ik geniet er niet eens van en vind het een eenzame klus.
>> En die ene reden om het wél te doen<<
Jíj weet waarom je jouw verhaal wél moet schrijven. Het antwoord is simpel. Het is de liefde. Voor jezelf, voor lotgenoten of voor je lieve kinderen en kleinkinderen. Als jij je verhaal niet vastlegt, wie doet het dan? Jij alleen kunt het cadeau geven aan anderen of aan de volgende generaties. Je hebt een schat in handen. Deel het want alleen dan vermenigvuldig je.
Natuurlijk kost het je moeite om je verhaal te schrijven, het gaat heus niet in een keer. Zie het als beginnen met viool spelen. Dan weet je ook dat je niet na drie weken in Carré staat. Stap voor stap geef je vorm aan het ‘leren viool spelen’. Je hebt een goede leraar gevonden, iemand die je begeleidt, die je tips en trucs geeft, die je aanmoedigt. Iemand die ervoor zorgt dat je na het vallen ook weer opstaat, dat je plezier ondervindt in hetgeen je aan het leren bent, alsof je in een speeltuin staat. En dan je eerste optreden, wauw, wat een voldoening geeft dat!
Ik nodig je uit, kom spelen in de speeltuin van het schrijven, laat me je omgeven met aanmoedigingen en liefde zodat jouw verhaal gedeeld wordt met degene die je liefhebt.
Zonnige groet,
www.100jaarnavandaag.com
